Bieszczadzki Park Narodowy ma nowego dyrektora. - Dziś oficjalnie zostałem mianowany na to stanowisko – potwierdził Gazecie Bieszczadzkiej informację Ryszard Prędki, nowy dyrektor Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Minister Środowiska Jan Szyszko powołał nowego dyrektora Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Dyrektor został wyłoniony dopiero w drugim konkursie. W dniu 23 października 2017 r. komisja konkursowa zakończyła procedurę naboru na stanowisko dyrektora Bieszczadzkiego Parku Narodowego, a dokumenty zostały przekazane Ministrowi Środowiska. Jak informuje Zespół Komunikacji Medialnej z Departamentu Edukacji i Komunikacji Ministerstwa Środowiska, aplikację na to stanowisko złożyło 6 kandydatów.
Nowym dyrektorem został jeden z wieloletnich pracowników BdPN – dotychczasowy kierownik ds. działu udostępniania Bieszczadzkiego Parku Narodowego Ryszard Prędki. Nowy dyrektor od razu rzucił się w wir nowych obowiązków, ale obiecał, że niebawem znajdzie czas dla Czytelników Gazety Bieszczadzkiej i opowie o swoich planach.
Poprzednim dyrektorem Bieszczadzkiego Parku Narodowego był Leopold Bekier, który w lutym 2017 roku podał się do dymisji.
Ryszard Prędki - Urodzony 48 lat temu w Łańcucie. Dr nauk o ziemi z zakresu geografii (Uniwersytet Jagielloński), specjalizacja gleboznawstwo. Ukończył podyplomowe studia na SGGW (Ochrona parków narodowych), podyplomowy 2 miesięczny kurs „Ochrony bioróżnorodności biologicznej” w USA (Smithsonian Institution).
W parku pracuje od ukończenia studiów w 1993 roku. Jest autorem lub współautorem ponad 30 publikacji naukowych z zakresu gleboznawstwa, monitoringu ruchu turystycznego i ochrony przyrody. W latach 1993-2007 roku pracował w Parku na stanowiskach naukowych, a od 2007 r. - na stanowisku Kierownika Działu Udostępniania i Komunikacji Społecznej. Przez ostatnie 20 lat przewodniczył Komisji Zakładowej NSSZ „Solidarność” i był członkiem Rady Sekcji Krajowej Pracowników Parków Narodowych tego związku.
Główne cele, jakie wyznaczył dla parku narodowego pod swoim kierownictwem to:
- utrzymanie dobrego stanu zachowania zasobów przyrodniczych Parku, w tym szczególnie dużych kompleksów puszczy karpackiej, z całym bogactwem dzikiej fauny,
- wykorzystanie potencjału dolin górnego Sanu i Caryńskiego dla rozwoju różnych form turystycznego udostępniania, jako sposobu na zmniejszenie presji masowego ruchu turystycznego w najczęściej odwiedzane miejsca w parku (Tarnica, P. Wetlińska),
- poprawa stanu szlaków pieszych poprzez utrwalenie ich podłoża, działania ochronne w otoczeniu oraz zabiegi poprawiające bezpieczeństwo zwiedzających park,
- poprawa oddziaływania parku w obszarze edukacji przyrodniczej i komunikacji ze społeczeństwem poprzez środki elektronicznego przekazu.
- wzmocnienie działania Służby Parku jako struktury niosącej pomoc korzystającym ze szlaków i wyjaśniającej ograniczenia, jakie przyjęto w parkach narodowych dla zabezpieczenia zasobów przyrody.
